Vandaag wandelde ik tijdens een wandelcoachsessie met mijn cliënt rustig vanaf het Kweldercentrum Noarderleech via de Waddenzeedijk door de uitgestrekte kwelders. Het was er heerlijk rustig. We hoorden er alleen de wind en de vogels. Na een kleine 3 km lopen bereikten we de slikvelden met de kwelderwerken. We genoten van de weidsheid en de prachtige wolken. We hadden het geluk dat we precies tussen enkele zware regenbuien door wandelden. De meegenomen paraplu's hadden we voor de paar losse druppels niet nodig.
Groot was onze verbazing toen we achter ons wat geluid hoorden. Toen we omkeken konden we onze ogen niet geloven. We zagen een man op een soort mountainbike op ons af rijden. Dwars door de met gras, distels en andere ruigte begroeide kwelders. Hij vertelde op weg te zijn naar de verderop gelegen slikvelden om daar pieren te steken. Met de fiets scheelde het heel wat lopen. Hij fietste nog een stukje verder om vervolgens lopend naar de door hem gewenste locatie te gaan.
Zoiets hadden we nog nooit gezien. Meestal is het erg rustig met wandelaars in de kwelders. Buiten het broedseizoen van de vogels mag iedereen wel door het gebied rondstruinen, ook buiten de wandelroutes, maar fietsers was ik in het gebied niet eerder tegengekomen. Een hele vreemde gewaarwording in 'the middle of nowhere'.
