Morgen (19 april) is het precies zeven jaar geleden dat ik de diagnose leukemie kreeg. Een zeldzame en levensbedreigende vorm van bloedkanker: Acute Myeloide Leukemie' (AML). Mijn wereld stond op z'n kop. Wat nu? Wat wordt mijn toekomst? Zal ik deze ziekte overleven?
Vandaag moest ik er even uit. Even wandelen. Mijn zinnen verzetten. Dit is elk jaar weer een confronterende periode. Een periode met gemengde gevoelens. Ik ben blij en dankbaar dat ik deze ziekte heb overleefd en zelfs ben hersteld. Dankzij een onbekende stamceldonor in het buitenland. Gevonden door Stichting Matchis. De stamcellen van deze donor redden mijn leven.
Ik ben mij ervan bewust dat ik veel geluk heb gehad. Met de tijdige diagnose, met de uitstekende behandelingen in het MCL en UMCG, maar vooral ook met het vinden van een geschikte stamceldonor voor mij: een 100% match!!!
Dat niet iedereen met acute leukemie zoveel geluk heeft als ik weet ik maar al te goed. In de besloten Facebook groepen Leukemie en MDS Hematon en Allogene Stamceltransplantatie Hematon lees ik regelmatig berichten over lotgenoten, die de leukemie niet hebben overleefd. Ook vandaag weer. In de Faceboek groepen delen lotgenoten hun ervaringen met allerlei complicaties en bijwerkingen van de behandelingen, waaronder chemo's en bestralingen.
Vandaag laat ik in het buitengebied tussen Sexbierum en de Waddenzeedijk op een bankje mijn gedachten gaan. Ik voel mij wat weemoedig. Ik kijk terug op de periode (20 april tot 7 augustus 2018) dat ik in de ziekenhuizen MCL (Leeuwarden) en UMCG (Groningen) was opgenomen. Ik lees delen uit mijn blog 'Leukemie is NIET leuk' terug. Het blog dat ik destijds bijhield om iedereen te informeren hoe het met mij ging. Maar ook om te voorkomen dat alle meelevende familieleden, vrienden, collega's en andere bekenden mij en mijn vrouw steeds zouden vragen hoe het met mij ging. Lief en begrijpelijk, maar ook erg vermoeiend. Bovendien weten we op het laatst niet meer wie we wat hebben verteld. Met het blog kon ik dit zelf wat in de hand houden. Het blog gaf mijn vrouw en mij zo meer rust.
Dankbaar kijk ik uit op het dorp Sexbierum. Lekker in het zonnetje. De vogels zingen. Een paar fazanten vliegen met veel gefladder en geroep op. Het leven is goed. Ik vier het leven.
