Foto van mijn fleurige natuurtuin achter huis.

Bezinning

Dinsdag 16 augustus 2022. Het is de datum waarop mijn vader jarig was. Op 24 mei 2001 overleed hij. Mijn moeder volgde 10 juni van dit jaar. Inmiddels ben ik zelf met pensioen en ontvang ik sinds april 2022 AOW. Mijn basisinkomen is dus geregeld. Alleen... ik blijf zo graag nog actief. Ik vind het leuk om als (parttime) ondernemer zinvol bezig te blijven. Als fotograaf, als natuurgids en als wandelcoach...

Ik vind het fijn om mooie natuur- en landschapsfoto's te blijven maken. Om mensen mee te nemen het veld in. Om hen te vertellen over de prachtige natuur en hen te helpen betere natuur- en landschapsfoto's te maken. Ik vind het fijn om mensen te laten genieten van de mooie foto's die ik maak.

Ook vind ik het fijn om mensen te helpen om tot rust te komen. Tijdens ontspannende wandelingen in de natuur. Na eerst even rustig een kopje koffie gedronken te hebben.

Soms twijfel ik. Moet ik dit allemaal nog wel willen? Zou ik niet maar gewoon gaan 'pensioneren'? Niets meer doen wat met werken te maken heeft? Een beetje tuinieren en verder TV kijken, nietsdoen en luieren?

Ik mag graag tuinieren. Lekker bezig zijn met planten en bloemen. Snoeien, grasmaaien, zaaien, oogsten en volop genieten van de vogels, vlinders, bijen, kikkers en watersalamanders.

Maar niet meer ondernemen, niet meer zakelijk actief zijn? Nee, dat is (nog) niets voor mij. Ik wil toch blijven proberen om mijn pensioen en AOW nog wat aan te vullen met de inkomsten uit de fotografie, de natuurfotowandelingen en de wandelcoaching.

Maar blijven ondernemen, met zakelijk actief zijn, betekent ook het blijven boekhouden en onderhouden van mijn zakelijke websites. De sociale media vragen ook de nodige aandacht. LinkedIn, Facebook, Twitter, Instagram, YouTube... Ik ben er niet even actief mee. En dan heb ik het nog niet over bloggen, vloggen en podcasten. Allemaal wel leuk en aardig, maar het kost wel veel tijd. En tijd is kostbaar! 

Een seconde, een minuut, een uur, een dag, een week, een maand en een jaar. Je hebt ze maar éénmaal tot je beschikking en kunt ze niet overdoen. Weg is weg. En ondertussen zijn we wéér wat ouder geworden. Het leven gaat door, totdat het ophoudt. Dan ben je dood.

Bij mij scheelde het niet veel. De acute leukemie, vier jaar geleden, deed mij goed beseffen dat het leven eindig is. Zonder vakbekwame artsen en een belangeloze stamceldonor was ik nu niet meer in leven. Elke dag ben ik dankbaar en vier ik het leven!